• ۱۴۰۱/۱۱/۲۷
• نکات عکاسی
• حمیدرضا درهمی
• ۰

به عنوان یک عکاس مبتدی، ممکن است اصطلاحاتی مانند f-stop یا f-number را شنیده باشید و تعجب کرده باشید که واقعاً به چه معنا هستند. در این مقاله، ما به طور مفصل به این موارد خواهیم پرداخت و در مورد نحوه استفاده از آنها برای عکاسی صحبت خواهیم کرد.

چرا دیافراگم مهم است

همانطور که قبلاً تعریف کردیم، دیافراگم اساساً سوراخی در لنز دوربین شما است که به نور اجازه عبور می‌دهد. این موضوع پیچیده‌ای نیست، اما در وهله اول به داشتن یک مفهوم ذهنی خوب از تیغه‌های دیافراگم کمک می‌کند.

بله، تیغه‌های دیافراگم، که در اپتیک به عنوان دیافراگم نیز شناخته می‌شوند.

به داخل لنز دوربین خود نگاهی بیندازید. اگر نوری را در زاویه مناسب بتابانید، چیزی شبیه این خواهید دید:

این تیغه‌ها یک سوراخ کوچک، تقریبا دایره‌ای شکل – دیافراگم شما را تشکیل می‌دهند. آنها همچنین می‌توانند باز و بسته شوند و اندازه دیافراگم را تغییر دهند.

این یک مفهوم مهم است! اغلب، شما می‌شنوید که عکاسان دیگر در مورد دیافراگم بزرگ در مقابل کوچک صحبت می‌کنند.  آنها به شما می‌گویند که تیغه‌های دیافراگم را برای یک عکس خاص «ببندید» یا «باز کنید» (باز کنید).

همانطور که انتظار دارید، بین عکس‌های گرفته شده با دیافراگم بزرگ و عکس‌های گرفته شده با دیافراگم کوچک تفاوت‌هایی وجود دارد. اندازه دیافراگم تاثیر مستقیمی بر روشنایی یک عکس دارد، با دیافراگم‌های بزرگتر نور بیشتری را در مقایسه با دیافراگم‌های کوچکتر به دوربین وارد می‌کند. با این حال، این تنها چیزی نیست که دیافراگم بر آن تأثیر می‌گذارد.

تاثیر مهم دیگر  عمق میدان است – مقدار عکس شما که از جلو به عقب واضح به نظر می‌رسد. برای مثال، دو تصویر زیر بسته به اندازه دیافراگم، عمق میدان متفاوتی دارند:

تنظیم دیافراگم یکی از بهترین ابزارهایی است که برای ثبت تصاویر مناسب دارید. می‌توانید با وارد کردن حالت اولویت دیافراگم یا حالت دستی دوربین، آن را تنظیم کنید، که هر دوی اینها به شما اجازه می‌دهد هر دیافراگم را که دوست دارید انتخاب کنید. به همین دلیل است که من فقط در حالت اولویت دیافراگم یا دستی عکاسی می‌کنم!

با این حال، قبل از اینکه خودتان آن را امتحان کنید، چند چیز دیگر وجود دارد که ممکن است بخواهید بدانید.

F-Stop چیست؟

می‌شود، نسبت فاصله کانونی لنز به قطر مردمک ورودی است. اگر متوجه نشدید، نگران نباشید، زیرا توضیح بسیار ساده‌تری برای مبتدیان وجود دارد. به زبان بسیار ساده، f-stop عددی است که دوربین شما هنگام تغییر اندازه دیافراگم لنز به شما نشان می‌دهد.

شاید قبلاً این را در دوربین خود دیده باشید. در صفحه LCD یا منظره یاب دوربین شما، f-stop به این صورت است: f/۲٫۸، f/۴، f/۵٫۶، f/۸، f/۱۱ و غیره.  گاهی اوقات، بدون اسلاید در بین مانند f۲٫۸، یا با حرف «F» بزرگ در جلو مانند F۲٫۸ نشان داده می‌شود که دقیقاً همان f/۲٫۸ است. اینها فقط نمونه‌هایی از f-stop های مختلف هستند و ممکن است با اعداد بسیار کوچکتری مانند f/۱٫۲ یا بسیار بزرگتر مانند f/۶۴ برخورد کنید.

چرا دیافراگم به صورت عدد f نوشته می‌شود؟

چرا دیافراگم شما اینطور نوشته شده؟ چیزی مانند «f/۸» حتی به چه معناست؟ در واقع، این یکی از مهمترین بخش‌های دیافراگم است: به صورت کسری نوشته می‌شود.

می‌توانید دیافراگم f/۸ را کسر ۱/۸ (یک هشتم) در نظر بگیرید.  دیافراگم f/۲ معادل ۱/۲ (یک دوم) است. دیافراگم f/۱۶ ۱/۱۶ (یک شانزدهم) است. و غیره.

امیدوارم که می‌دانید کسرها چگونه کار می‌کنند. ۱/۲ فنجان شکر بسیار بیشتر از ۱/۱۶ فنجان شکر است. یک همبرگر ۱/۴ پوندی بزرگتر از یک نوار لغزنده ۱/۱۰ پوندی است.

با همان منطق، دیافراگم f/۲ بسیار بزرگتر از دیافراگم f/۱۶ است. اگر مقاله‌ای را به صورت آنلاین بخوانید که این واقعیت ساده را نادیده بگیرد، بسیار گیج خواهید شد.

مسابقه پاپ: کدام دیافراگم بزرگتر است – f/۸ یا f/۲۲؟

پاسخ این سوال را قبلاً می‌دانید، زیرا دیافراگم کسری است. واضح است که ۱/۸ بزرگتر از ۱/۲۲ است. بنابراین، f/۸ دیافراگم بزرگتر است.

اگر کسی به شما می‌گوید از دیافراگم بالا/بسته استفاده کنید، f-stop مانند f/۱٫۴، f/۲ یا f/۲٫۸ را توصیه می‌کند. اگر کسی به شما می‌گوید از دیافراگم پایین/باز استفاده کنید، f-stop مانند f/۸، f/۱۱ یا f/۱۶ را توصیه می‌کند.

نمودار زیر را ببینید که اندازه‌های مختلف دیافراگم را نشان می‌دهد تا متوجه شوید:

“f” مخفف چیست؟

بسیاری از عکاسان از من یک سوال جالب می‌پرسند: «f» در f-stop یا به نام دیافراگم (مانند f/۸) به چه معناست؟

خیلی ساده، «f» مخفف «فاصله کانونی» است.  هنگامی که فاصله کانونی را با کسر جایگزین می‌کنید، قطر  پره‌های دیافراگم را در لنز خود حل می‌کنید. (یا به طور دقیق‌تر، قطری که تیغه‌ها وقتی از جلوی لنز نگاه می‌کنید به نظر می‌رسد).

به عنوان مثال، بگویید که یک لنز ۸۰-۲۰۰ میلی‌متری f/۲٫۸ دارید که به طور کامل تا ۸۰ میلی‌متر زوم شده است. اگر f-stop شما روی f/۴ تنظیم شده باشد، قطر تیغه‌های دیافراگم در لنز شما دقیقاً ۲۰ میلی‌متر (۸۰ میلی‌متر / ۴) به نظر می‌رسد، در حالی که در f/۱۶، قطر به ۵ میلی‌متر (۸۰ میلی‌متر) کاهش می‌یابد. / ۱۶).

این یک مفهوم جالب است. همچنین تجسم اینکه چرا دیافراگم f/۴ بزرگتر از دیافراگم f/۱۶ است را آسان می‌کند. از نظر فیزیکی، در f/۴، تیغه‌های دیافراگم شما بسیار بازتر هستند، همانطور که در زیر نشان داده شده است:

کدام مقادیر F-Stop را می‌توانید در واقع تنظیم کنید؟

متأسفانه، شما نمی‌توانید هر مقدار f-stop را که می‌خواهید تنظیم کنید. در برخی مواقع، تیغه‌های دیافراگم لنز شما نمی‌توانند کوچک‌تر ببندند، یا نمی‌توانند بازتر شوند.

به طور معمول، «حداکثر» دیافراگم یک لنز، که اغلب به عنوان دیافراگم «باز» ​​نیز شناخته می‌شود، چیزی مانند f/۱٫۴، f/۱٫۸، f/۲، f/۲٫۸، f/۳٫۵، f خواهد بود. /۴ یا f/۵٫۶.

بسیاری از عکاسان واقعاً به حداکثر دیافراگم لنزهایشان اهمیت می‌دهند. گاهی اوقات، آنها صدها دلار اضافی فقط برای خرید یک لنز با حداکثر دیافراگم f/۲٫۸ به جای f/۴، یا f/۱٫۴ به جای f/۱٫۸ می‌پردازند.

چرا حداکثر دیافراگم بزرگ در یک لنز بسیار مهم است؟ زیرا لنزی با حداکثر دیافراگم بزرگتر نور بیشتری را وارد دوربین می‌کند. برای مثال، لنزهایی با حداکثر دیافراگم f/۲٫۸ در مقایسه با لنزهایی با حداکثر دیافراگم f/۴٫۰، دو برابر بیشتر نور وارد می‌کنند. این تفاوت هنگام عکاسی در شرایط کم نور می‌تواند بسیار مهم باشد.

از آنجایی که مردم به حداکثر دیافراگم اهمیت زیادی می‌دهند، سازندگان دوربین تصمیم گرفتند این عدد را در نام لنز لحاظ کنند. به عنوان مثال، یکی از لنزهای مورد علاقه من Nikon 20mm f/۱٫۸G است. بزرگترین دیافراگم ارائه شده f/۱٫۸ است.

اگر لنز ۵۰ میلی‌متری f/۱٫۴ دارید، بزرگترین دیافراگم که می‌توانید استفاده کنید f/۱٫۴ است. لنزهای حرفه‌ای زوم با دیافراگم ثابت مانند لنز ۲۴-۷۰ میلی متری f/۲٫۸ حداکثر دیافراگم f/۲٫۸ را در هر فاصله کانونی خواهند داشت. در حالی که لنزهای ارزان قیمت مصرف کننده مانند 18-55mm f/۳٫۵-۵٫۶ حداکثر تغییر دیافراگم خود را بسته به فاصله کانونی خواهند داشت.  در ۱۸ میلی متر، حداکثر در f/۳٫۵ است، در حالی که در ۵۵ میلی متر، به f/۵٫۶ تغییر می‌کند.  در این بین یک جابجایی تدریجی از یکی به دیگری است.

عکاسان معمولاً به کوچکترین یا «حداقل» دیافراگم که لنز اجازه می‌دهد اهمیت نمی‌دهند، به همین دلیل است که سازندگان آن اطلاعات را به نام لنز نمی‌گذارند. با این حال، اگر برای شما مهم است، همیشه می‌توانید این مشخصات را در وب سایت سازنده پیدا کنید. کوچکترین دیافراگم لنز معمولاً چیزی شبیه f/۱۶، f/۲۲ یا f/۳۲ است.

F-Stop و عمق میدان

در کنار میزان نوری که دیافراگم لنز اجازه می‌دهد، یک اثر بزرگ دیگر بر عکس‌های شما دارد – عمق میدان.

من همیشه متوجه می‌شوم که درک عمق میدان با نگاه کردن به عکس‌ها، مانند مقایسه زیر، آسان‌تر است. در این مورد، من از دیافراگم نسبتا بزرگ f/۴ برای عکس سمت چپ و دیافراگم فوق العاده کوچک f/۳۲ برای عکس سمت راست استفاده کردم.  تفاوت‌ها باید آشکار باشد:

خیلی جالبه! همانطور که می‌بینید، در عکس f/۴، تنها یک برش نازک از سر مارمولک تیز به نظر می‌رسد. پس زمینه عکس بسیار تار است. این به عنوان عمق میدان شناخته می‌شود.

شما می‌توانید عمق میدان را به عنوان یک پنجره شیشه‌ای در نظر بگیرید که با سوژه شما تلاقی می‌کند. هر قسمتی از عکس شما که با شیشه پنجره تقاطع پیدا کند واضح خواهد بود. ضخامت شیشه بسته به دیافراگم شما تغییر می‌کند. در چیزی شبیه f/۴، شیشه نسبتاً نازک است. در چیزی شبیه f/۳۲، شیشه بسیار ضخیم است. همچنین، عمق میدان به‌جای کاهش شدید، به تدریج کاهش می‌یابد، بنابراین قیاس شیشه پنجره قطعاً ساده‌سازی است.

به همین دلیل است که عکاسان پرتره به توقف‌های f مانند f/۱٫۴، f/۲ یا f/۲٫۸ علاقه دارند. آنها یک جلوه دلپذیر «فوکوس کم عمق» را به شما می‌دهند، جایی که تنها یک برش نازک از سوژه شما واضح است (مانند چشم‌های سوژه). در اینجا می‌توانید ببینید که چگونه به نظر می‌رسد:

از طرف دیگر، باید بتوانید ببینید که چرا عکاسان منظره ترجیح می‌دهند از f-stop مانند f/۸، f/۱۱ یا f/۱۶ استفاده کنند. اگر می‌خواهید کل عکستان واضح باشد، این همان چیزی است که باید استفاده کنید.

مقیاس دیافراگم چیست؟

در اینجا مقیاس دیافراگم است. هر پله به پایین، نصف مقدار نور را وارد می‌کند:

• f/1.4 (باز شدن بسیار بزرگ تیغه‌های دیافراگم شما، نور زیادی را وارد می‌کند)
• f/2.0 (نصف f/1.4 نور را می‌دهد)
• f/2.8 (نصف نور f/2.0 را می‌دهد)
• f/4.0 (و غیره)
• f/5.6
• f/8.0
• f/11.0
• f/16.0
• f/22.0
• f/32.0 (دیافراگم بسیار کوچک، تقریبا هیچ نوری اجازه ورود نمی‌دهد)

اینها «توقف‌های» اصلی دیافراگم هستند، اما اکثر دوربین‌ها و لنزهای امروزی به شما اجازه می‌دهند مقادیری را در بین آن‌ها تنظیم کنید، مانند f/۱٫۸ یا f/۳٫۵.

اگر ترجیح می‌دهید این اطلاعات را در نمودار ببینید، به اینجا بروید:

f/1.4	f/2.0	f/2.8	f/4.0	f/5.6	f/8.0	f/11.0	f/16.0	f/22.0
دیافراگم بسیار بزرگ	دیافراگم بزرگ	دیافراگم بزرگ	دیافراگم متوسط	دیافراگم متوسط	دیافراگم متوسط	دیافراگم کوچک	دیافراگم کوچک	دیافراگم بسیار کوچک
مقدار زیادی نور وارد می کند	نصف نور	نصف نور	نصف نور	نصف نور (دیافراگم بسیار “متوسط”)	نصف نور	نصف نور	نصف نور	نصف نور (در این مرحله عکس های شما بسیار تاریک می شوند)
عمق میدان بسیار کم	عمق میدان کم	عمق میدان کم	عمق میدان نسبتاً نازک	عمق میدان متوسط	عمق میدان نسبتاً زیاد	عمق میدان زیاد	عمق میدان زیاد	عمق میدان بسیار زیاد

معمولاً، واضح‌ترین f-stop در یک لنز جایی در وسط این محدوده رخ می‌دهد – f/۴، f/۵٫۶ یا f/۸. با این حال، وضوح به اندازه مواردی مانند عمق میدان مهم نیست، بنابراین از تعیین مقادیر دیگر در زمان نیاز نترسید. دلیلی وجود دارد که لنز شما تنظیمات دیافراگم زیادی دارد.

سایر جلوه‌های F-Stop

صفحه دوم مقاله دیافراگم ما به تک تک جلوه‌های دیافراگم در عکس‌های شما می‌پردازد. این شامل مواردی مانند پراش، ستارگان خورشیدی، انحرافات عدسی و غیره است. با این حال، به همان اندازه که همه چیز مهم است، آن چیزی نیست که واقعاً باید بدانید – به خصوص در ابتدا.

در عوض، فقط بدانید که دو دلیل بزرگ برای تنظیم دیافراگم، تغییر روشنایی (نوردهی) و عمق میدان است. اول آن‌ها را یاد بگیرید آنها واضح‌ترین تأثیر را روی تصاویر شما دارند و همیشه می‌توانید در مورد افکت‌های جزئی‌تر بعداً بخوانید.

نتیجه

امیدواریم اکنون حس خوبی از f-stop و روش هایی که بر عکس های شما تأثیر می گذارد داشته باشید. برای جمع بندی:

• F-stop (با نام مستعار f-number) عددی است که هنگام تنظیم اندازه دیافراگم خود روی دوربین یا لنز خود می‌بینید.
• از آنجایی که f-stop ها کسری هستند، دیافراگم f/2 بسیار بزرگتر از دیافراگم f/16 است.
• درست مانند مردمک چشم شما، یک دیافراگم بزرگ نور زیادی را وارد می‌کند. اگر هوا تاریک است و سه پایه ندارید، باید از دیافراگم بزرگ استفاده کنید، چیزی مانند f/1.8 یا f/3.5.
• لنز شما دارای حداکثر و حداقل دیافراگم است که می‌توانید تنظیم کنید. برای چیزی مانند لنز Nikon 50mm f/1.8G، حداکثر دیافراگم f/1.8 و حداقل دیافراگم f/16 است. شما نمی‌توانید چیزی فراتر از این محدوده تنظیم کنید.
• علاوه بر میزان دیافراگم نوری که از آن عبور می‌کند، بر عمق میدان نیز تأثیر می‌گذارد – به نظر می‌رسد چه مقدار از تصویر در فوکوس است. دیافراگم‌های بزرگ مانند f/1.8 عمق میدان بسیار کمی دارند، به همین دلیل است که عکاسان پرتره آن‌ها را بسیار دوست دارند. عکاسان منظره ترجیح می‌دهند از دیافراگم‌های کوچک‌تر مانند f/8 ، f/11 یا f/16 استفاده کنند تا هم‌زمان پیش‌زمینه و هم پس‌زمینه یک منظره را تا حد امکان واضح ثبت کنند.
• اثرات دیگری از دیافراگم نیز وجود دارد، اما نوردهی و عمق میدان عموماً مهمترین آنها هستند.

خودشه! اگر نکات اصلی را درک کنید، اصول اولیه f-stop و دیافراگم را دارید.

البته عملی کردن همه چیز بحث دیگری است. حتی اگر کل این مقاله در حال حاضر منطقی باشد، هنوز باید صدها عکس در میدان بگیرید، اگر نه هزاران عکس، قبل از اینکه این مفاهیم کاملاً شهودی شوند.

خوشبختانه، شما بلوک‌های سازنده را دارید. دیافراگم و f-stop موضوعات پیچیده‌ای نیستند، اما ممکن است برای عکاسانی که تازه شروع به کار کرده‌اند کمی غیرمعمول به نظر برسند.  امیدواریم این مقاله برخی از سردرگمی‌ها را روشن کرده باشد و شما اکنون درک بهتری از اصول دیافراگم دارید.

در زیر نمونه‌هایی از عکس‌های گرفته شده در f-stopهای مختلف از f/۲٫۸ تا f/۱۶ آورده شده است تا ایده‌ای درباره نحوه استفاده از آنها در این زمینه به شما ارائه دهد: