دوربین DSLR مخفف عبارت “Digital Single Lens Reflex” است. به زبان ساده، DSLR یک دوربین دیجیتالی است. از مکانیزم آینه برای بازتاب نور از لنز دوربین به منظره یاب نوری استفاده میکند. (که یک چشمی در پشت دوربین است) شخص برای دیدن آنچه که در حال گرفتن عکس است را میبیند. اگرچه دوربینهای رفلکس تک لنز از قرن نوزدهم در فرم و اشکال مختلف با فیلم به عنوان رسانه ضبط در دسترس بودهاند. اما اولین دوربین SLR دیجیتال تجاری با سنسور تصویر در سال 1991 ظاهر شد. در مقایسه با دوربینهای نقطهای و عکاسی، دوربینهای DSLR معمولاً از لنزهای قابل تعویض استفاده میشود.
1) از چه چیزی تشکیل شده است
به تصویر زیر از سطح مقطع SLR (تصویر از ویکی پدیا) نگاه کنید:
2) نحوه کار دوربین های DSLR
وقتی از طریق منظره یاب / چشمی DSLR در پشت دوربین نگاه میکنید، هر چیزی را که میبینید از لنز متصل به دوربین عبور میکند، به این معنی که میتوانید دقیقاً به آنچه که قرار است ضبط کنید نگاه کنید. نور صحنهای که میخواهید عکاسی کنید از طریق لنز به یک آینه رفلکس (شماره 2) منتقل میشود که در زاویه 45 درجه داخل محفظه دوربین قرار دارد، و سپس نور را به صورت عمودی به یک عنصر نوری به نام “پنتاپریسم” هدایت میکند (شماره 7) سپس پنتاپریسم با هدایت نور از طریق دو آینه جداگانه، درست به منظره یاب، نور عمودی را به افقی تبدیل میکند (شماره 8) .
وقتی با دوربین عکاسی میکنید، آینه بازتابی (شماره 2) به سمت بالا میچرخد، مسیر عمودی را میبندد و نور مستقیماً از آن عبور میکند. سپس، شاتر (شماره 3) باز میشود و نور به سنسور تصویر (شماره 4) میرسد. شاتر (شماره 3) تا زمانی که برای حسگر تصویر (شماره 4) برای ضبط تصویر لازم است باز میماند، سپس شاتر (شماره 3) بسته میشود و آینه بازتابی (شماره 2) به زاویه 45 درجه کاهش مییابد تا همچنان هدایت نور را به منظره یاب ادامه دهید.
بدیهی است که روند به همین جا ختم نمیشود. در مرحله بعد، پردازش تصویر پیچیده زیادی روی دوربین اتفاق میافتد. پردازنده دوربین اطلاعات را از سنسور تصویر میگیرد، به فرمت مناسب تبدیل میکند، سپس آن را در کارت حافظه مینویسد. کل فرآیند زمان بسیار کمی میبرد و برخی از DSLRهای حرفهای میتوانند این کار را بیش از ۱۱ بار در یک ثانیه انجام دهند!
موارد فوق یک روش بسیار ساده برای توضیح نحوه عملکرد دوربینهای DSLR است.