- سبد خریدتان خالی است.
بسیاری از عکاسان مبتدی اغلب تعجب می‌کنند که تنظیمات دوربین را برای به دست آوردن بهترین نتایج ممکن با تجهیزات دوربین فعلی خود باید چگونه تنظیم کنند. در حالی که هیچ قانون ثابتی برای تنظیمات دوربین وجود ندارد که در هر محیط عکاسی خوب عمل کند، متوجه شدم که برخی از تنظیمات را که شخصاً برای هر دوربینی که استفاده می‌کنم تنظیم می‌کنم، وجود دارد که بین همه برندهای دوربین موجود در بازار جهانی یکسان هستند.
این تنظیمات «پایه» هستند که در ابتدا تنظیم می‌شوند – پس از تنظیم آن‌ها، بسیار کم به آن‌ها بازمراجعه می‌کنم. به علاوه، حالت‌های خاص دوربین وجود دارند که فرآیند گرفتن عکس را آسان‌تر یا سریع‌تر می‌کنند، به ویژه برای کسی که به تازگی شروع کرده است. بیایید به این تنظیمات رایج دوربین بیشتر بپردازیم!
فهرست محتوا
تنظیمات دوربین
ابتدا، بگذارید به برخی از تنظیمات دوربین بپردازیم که باید برای هر دوربین دیجیتال مدرن معمولی مناسب باشد. شما باید بتوانید تمام تنظیمات مشخص شده زیر را پیدا کنید، زیرا تقریباً یکسان در برندهای و مدل‌های مختلف دوربین موجود است:
- کیفیت تصویر: RAW
- ضبط RAW: فشرده بدون افت کیفیت (اگر موجود باشد)
- تنظیم توازن سفیدی: خودکار
- کنترل تصویر / سبک تصویر / سبک خلاق / شبیه‌سازی فیلم: استاندارد
- فضای رنگ: sRGB
- کاهش نویز در عکاسی با شتاب طولانی: روشن
- کاهش نویز در حساسیت ISO بالا: خاموش
- D-Lighting فعال / DRO، HDR، تصحیح لنز (کنترل وینت افکت، کنترل خطاهای انحرافی رنگ، کنترل انحراف): خاموش
تنظیمات فوق، مهم‌ترین تنظیمات دوربین هستند. ابتدا همیشه با انتخاب فرمت فایل مناسب شروع می‌کنید که RAW است. اگر تنظیمی برای انتخاب فشرده‌سازی RAW وجود دارد، همیشه فشرده بدون افت کیفیت را انتخاب کنید، به عنوان آنچه که در اینجا توضیح داده شده است، زیرا که میزان فضایی که فایل‌های RAW شما مصرف می‌کنند را کاهش می‌دهد.
در حالی که چیزهایی مانند کنترل تصویر برای تصاویر RAW مهم نیستند (تنها بر روی نحوه نمایش تصویر در صفحه نمایش دوربین تأثیر می‌گذارند)، بهتر است که با پروفایل استاندارد بدون تنظیم‌های دیگری مانند افزایش وضوح، تضاد، اشباع و غیره کار کنید، زیرا تنظیمات چنینی تنها زمانی مهم هستند که در فرمت JPEG عکاسی می‌کنید.
همچنین با فضای رنگ و تنظیم توازن سفیدی به همین دلیل نیازی به نگرانی ندارید – زمانی که در حال عکاسی از فرمت RAW هستید، چرا که می‌توانید آن‌ها را بعداً تغییر دهید.
مگر اینکه بدانید دقیقاً چه کاری انجام می‌دهید، پیشنهاد می‌شود که «کاهش نویز در عکاسی با شتاب طولانی» را روشن نگه دارید، زیرا تأثیری بر تصاویر RAW شما دارد هنگام عکاسی با شتاب‌های طولانی – این کار با کاهش میزان نویزی که در تصاویر خود مشاهده می‌کنید (هرچند زمان عکاسی عادتی را دو برابر می‌کند).
تمام تنظیمات دیگر تصحیح‌های لنز در دوربین، بهینه‌سازی دامنه پویایی و گزینه‌های کاهش نویز نیز باید خاموش باشند، زیرا چیزی برای بهبود تصاویر RAW شما انجام نمی‌دهند.
با تنظیمات فوق در دوربین خود راه اندازی کردید، زمان آن رسیده تا به مواردی که در هنگام عکاسی اهمیت دارند، بپردازید.
بهترین حالت عکاسی دوربین
با اینکه برخی از عکاسان اجازه می‌دهند که همیشه در حالت دستی عکاسی کنند تا کامل بر روی دوربین خود کنترل داشته باشند، من با این موضوع بسیار مخالف هستم.
با توجه به اینکه دوربین‌های مدرن در مورد اندازه‌گیری مناسب یک صحنه و نمایش مناسب یک موضوع بسیار عالی شده‌اند، اصلاً دلیل محکمی برای واقعیت این مسئله وجود ندارد که به واقعیت از یک حالت نیمه‌اتوماتیک دوربین استفاده نکنید، پس چرا از یکی از حالت‌های نیمه‌اتوماتیک دوربین استفاده نکنید؟
به عنوان مثال، من به عنوان یک فتوگرافر ۹۰٪ زمان از حالت اولویت دیافراگم دوربینم استفاده می‌کنم، زیرا کار عالی انجام می‌دهد و من کنترل کامل نه تنها بر روی دیافراگم دوربینم دارم، بلکه همچنین بر روی اینکه تصویر را چقدر روشن یا تاریک می‌خواهم ظاهر شود.
اگر دوربین من تصویری روشن‌تر از آنچه که دوست دارم بگیرد، به سادگی از دکمه تنظیم ایکسپوژر (Exposure Compensation) برای تنظیم ایکسپوژر استفاده می‌کنم و آماده‌ام:
اگر تعجب می‌کنید که آیا عکاسی در هر یک از حالت‌های «صحنه» دوربین شما (مانند ماکرو، ورزش، آتش‌فشان و غیره) مناسب است، من از استفاده از این حالت‌ها به دلیل چند دلیل منصرف می‌کنم. دلیل اصلی این است که چنین حالت‌ها بین تولیدکنندگان مختلف دوربین و حتی مدل‌های مختلف بسیار متفاوت هستند.
بنابراین، اگر یاد بگیرید همیشه به یک حالت خاص در یک دوربین اعتماد کنید و تصمیم به ارتقا به یک مدل جدید در آینده کنید، ممکن است نتوانید همان حالت صحنه را در یک مدل دوربین متفاوت پیدا کنید. همچنین مهم است که بیان شود که بیشتر مدل‌های دوربین‌های با کیفیت بالا و حرفه‌ای حتی حالت‌های صحنه را ندارند.
بهترین حالت فوکوس اتوماتیک
همیشه باید مطمئن شوید که در بهترین حالت فوکوس اتوماتیک عکاسی می‌کنید، وابسته به اینکه چه چیزی را عکس می‌گیرید.
به عنوان مثال، اگر یک موضوع ثابت را عکس می‌گیرید، ممکن است بخواهید از حالت فوکوس منطقه تکی (همچنین به نام «AF منطقه تکی»، «AF یک‌بار AF» یا به طور کلی «AF-S») استفاده کنید، در حالی که اگر موضوعی را عکس می‌گیرید که به طور مداوم حرکت دارد، باید به حالت فوکوس پیوسته (AF مداوم / AI Servo Focus Mode) تغییر دهید، زیرا ممکن است بخواهید دوربین خود را به فعالیت برای پیگیری موضوع بپردازید.
برای آسان‌تر کردن کار برای مبتدیان، تولیدکنندگان دوربین گاهی حالت ترکیبی ایجاد می‌کنند که به طور خودکار بین حالت فوکوس منطقه تکی و حالت فوکوس پیوسته / AI Servo تغییر می‌دهد، بسته به اینکه موضوع شما ثابت است یا حرکت دارد.
این حالت ترکیبی که در دوربین‌های نیکون به نام «AF-A» و در دوربین‌های کانن به نام «AI Focus AF» شناخته می‌شود، می‌تواند یک حالت فوکوس خودکار عالی باشد که به آن اعتماد کنید اگر سختی در تغییر مداوم بین حالت‌های AF-S و AF-C دوربین دارید.
بعضی دوربین‌ها همچنین با حالت «فوکوس اتوماتیک خودکار» (Auto AF) ارائه می‌شوند، که به صورت کلی به صحنه نگاه می‌کند و سعی می‌کند بر روی موضوع نزدیک‌تر یا موضوعی که دوربین به عنوان مهم می‌داند، فوکوس کند.
من پیشنهاد می‌کنم که برای بیشتر مبتدیان از استفاده از چنین حالت‌هایی اجتناب کنید، زیرا بهتر است که دقیقاً در کجا دوربین شما فوکوس کند را با جابه‌جایی نقطه فوکوس به نقطه‌ای که دوربین باید روی آن فوکوس کند کنترل کنید.
این را با تغییر به حالت منطقه فوکوس تک نقطه (Single-Point AF-Area Mode) می‌توانید به دست آورید، همانطور که در مقاله توضیح داده شده است. بعد از اینکه یک نقطه فوکوس تکی داشته باشید تا در ویوفایندر خود جابه‌جا کنید، می‌توانید این نقطه فوکوس را در داخل فریم خود بر روی موضوع / منطقه مورد علاقه جابه‌جا کنید یا موضوع خود را به نقطه فوکوس منتقل کنید:
بهترین حالت اندازه‌گیری
هرچند دوربین شما ممکن است دارای حالت‌های مختلف اندازه‌گیری مانند اندازه‌گیری نقطه‌ای، اندازه‌گیری وزنه‌دار مرکزی و اندازه‌گیری ماتریس / تخمینی باشد، اما برای اغلب مواقع بهتر است که به صورت پیش‌فرض به اندازه‌گیری ماتریس / تخمینی (Matrix / Evaluative Metering) بپردازید، زیرا این اندازه‌گیری تمام صحنه را در نظر می‌گیرد و به طور معمول کار بهتری در موضوعات شما انجام می‌دهد.
بهترین دیافراگم لنز
دیافراگم لنز نه تنها تأثیری بر جدایی موضوع شما از پس‌زمینه دارد، بلکه تأثیر زیادی بر مقدار نوری که به واقعیت از طریق لنز شما می‌رسد دارد، بنابراین باید مراقب باشید که در یک موقعیت داده‌شده چه دیافراگمی انتخاب کنید. علاوه بر این، دیافراگم می‌تواند تأثیراتی مانند وضوح تصویر و عمق میدان را نیز داشته باشد، بنابراین انتخاب بهترین دیافراگم برای موضوع و محیط عکاسی شما می‌باشد.
اگر تصاویر خود را در نور کم گرفته و می‌خواهید هنگام عکاسی دستی از لرزش دوربین جلوگیری کنید، بهترین انتخاب استفاده از دیافراگم بازترین ممکن است که لنز شما ارائه می‌دهد باشد، تا دوربین شما بتواند از نور حداکثری بهره‌برداری کند. به عنوان مثال، اگر با لنز ۳۵mm f/۱٫۸ عکس می‌گیرید، در چنین شرایطی بهتر است دیافراگم را در f/۱٫۸ نگه دارید. اما اگر در یک منظره زیبا ایستاده‌اید و می‌خواهید یک عکس واضح از تمام منظره را ثبت کنید، تنظیم دیافراگم لنز خود را به مقداری مانند f/۵٫۶ بهینه خواهد بود.
دیافراگم به طور معمول با اینکه چقا که موضوع شما از پس‌زمینه جدا شده نمایان می‌شود، ارتباط دارد، اما این تنها یکی از عملکردهای آن است. در مثال بالا، می‌توانید ببینید چقدر تصویر می‌تواند متفاوت باشد هنگامی که با دیافراگم باز مانند f/۲٫۸ نسبت به دیافراگم بسته مانند f/۸٫۰ عکس گرفته شود.
مهم است که تأثیر دیافراگم و چه کارهایی را در عکس‌های شما انجام می‌دهد را درک کنید، بنابراین به شدت توصیه می‌شود که مقالات مرتبط معرفی‌شده را بخوانید.
بهترین سرعت شاتر
همانطور که دیافراگم، انتخاب بهترین سرعت شاتر نیز به شدت وابسته به این است که چه می‌خواهید ثبت کنید. به عنوان مثال، اگر هدف شما گرفتن یک عکس رویایی از یک آبشار است، باید از یک سرعت شاتر کند استفاده کنید که ممکن است چند ثانیه طول بکشد تا آب دویده به صورت تاریک نمایان شود:
در مقابل، اگر می‌خواهید یک موضوع را در صحنه خود منجمد کنید، باید از سرعت شاتر بسیار سریعی استفاده کنید که کوچکترین بخشی از یک ثانیه باشد:
اما برای اغلب مواقع، بهتر است از سرعت‌های شاتری استفاده کنید که کافی سریع هستند تا تصاویر را بدون وارد کردن لرزش دوربین ثبت کنند. به همین دلیل، توصیه می‌شود که مقاله ما در مورد قاعده متقابل (reciprocal rule) را بخوانید و Auto ISO را فعال کنید (در مورد ISO و Auto ISO بیشتر بخوانید).
بهترین تنظیمات ISO
وقتی به موضوع ISO دوربین می‌رسد، همیشه بهترین کار انجام دادن عکاسی با پایین‌ترین مقدار ISO است، زیرا کمترین مقدار نویز / دانه در تصاویر شما تولید می‌کند. آخرین چیزی که می‌خواهید، این است که تمام تصاویر به خاطر تنظیم ISO بالا نویز داشته باشند. هرچند استفاده از تکنیک‌های کاهش نویز ممکن است کمک کند، اما بهتر است در ابتدا از تولید نویز جلوگیری شود.
به عنوان مثال، مقایسه ISO ۲۰۰ و ISO ۳۲۰۰ را ببینید:
با این حال، عکاسی با پایین‌ترین ISO همیشه عملی نیست، به ویژه هنگام عکاسی در محیط‌های نور کم. در این شرایط، شما باید ISO دوربین خود را افزایش دهید تا سرعت شاتر دوربین خود را به اندازه کافی سریع نگه دارید تا از لرزش دوربین تصویر مبتلا به لرزش نشود.
به یاد داشته باشید که عکاسی همیشه یک تعادل بین دیافراگم، سرعت شاتر و ISO، همچنین به عنوان مثلث اکسپوزر شناخته می‌شود، است. توصیه می‌شود که کمی وقت صرف درک نحوه کارکرد این سه عامل و رابطه آن‌ها با یکدیگر کنید.
Auto ISO
اگر دوربین دیجیتال مدرنی دارید، احتمالاً دارای ویژگی Auto ISO است که می‌تواند یک ابزار بسیار مفید برای عکاسان مبتدی باشد. بعد از فعال کردن Auto ISO، دوربین شما به طور خودکار ISO دوربین شما را تنظیم می‌کند بسته به اینکه میزان نور موضوع و محیط چگونه است، و سعی می‌کند سرعت شاتر را در سطح معین یا بالاتر از سرعت شاتر حداقلی که در منوی Auto ISO تنظیم کرده‌اید نگه دارد. نگاهی به منوهای Auto ISO نمونه از چند دوربین مختلف که از آن الیزابت گری برای خوانندگان ما در مقاله فهم Auto ISO برای مبتدیان عکاسی آماده کرده است، بیندازید:
بعضی دوربین‌های نیکون، کانن و تولیدکنندگان دیگر منوهای Auto ISO پیشرفته‌تری دارند که می‌تواند قاعده متقابل را در نظر بگیرد و یک تنظیم «اتو» برای سرعت شاتر حداقلی ارائه دهد که متناسب با فاصله کانه لنز استفاده شده باشد. چنین گزینه‌هایی برای مبتدیان بسیار مفید هستند، زیرا از شما در تنظیمات دوربین پیوسته معاف می‌کنند.
استفاده از استبیلایزر تصویر
سرانجام، فراموش نکنید که از استبیلایزر تصویر (همچنین به عنوان SteadyShot، Vibration Reduction یا Vibration Compensation شناخته می‌شود) که توسط دوربین شما (در استبیلایزر تصویر درون‌بدن) یا لنز شما ارائه می‌شود، بهره‌برداری کنید. هنگام عکاسی دستی که می‌خواهید از لرزش دوربین جلوگیری کنید، از آن استفاده کنید و زمانی که از ترایپاد پایدار عکاسی می‌کنید، آن را خاموش کنید. همچنین، همیشه ایده خوبی است که دکمه فشار نیمه‌ای شاتر را برای چند ثانیه فشار دهید و اجازه دهید دوربین یا لنز شما در ابتدا استبیلایز کند، قبل از گرفتن عکس. این کار ممکن است پتانسیل برای داشتن تصاویر ابهام‌زا را کاهش دهد.
