• ۱۴۰۱/۱۱/۲۰
• نکات عکاسی
• حمیدرضا درهمی
• ۰

تکنیک ETTR یا Exposing to the right یک تکنیک بحث‌برانگیز و در عین حال مفید در عکاسی است. از یک طرف، نوردهی ETTR تکنیک دیگری است که باید هنگام عکاسی به خاطر بسپارید، و در صورت استفاده نادرست می‌تواند نوردهی شما را خراب کند. از سوی دیگر، حداقل در تئوری، ETTR مظهر قرار گرفتن در معرض دیجیتال است. با ETTR مناسب، تصاویر شما تا جایی که ممکن است جزئیات بیشتری در سایه دارند، بدون اینکه هیچ یک از نقاط برجسته در طول مسیر اطلاعات خود را از دست بدهند.

لازم است بدانید که این مقاله برای مبتدیان نیست. اگر اصول نوردهی را به طور کامل درک نمی‌کنید، این مقاله بیشتر گیج کننده خواهد بود تا مفید. اما اگر از قبل اصول اولیه را می‌دانید و به دنبال دریافت تصاویر با بالاترین کیفیت ممکن هستید، ETTR چیزی است که می‌تواند برای عکاسی شما مفید باشد.

۱. بررسی اجمالی

اساس ETTR ساده است: نوردهی خود را بهینه کنید و تصویر با بالاترین کیفیت ممکن را دریافت کنید. اکثر مردم یک صحنه را به گونه‌ای نمایش می‌دهند که تصویر آن‌طور که می‌خواهند به نظر برسد – و از نظر ظاهری، این منطقی است. با این حال، نوردهی بهینه متفاوت است. به جای اینکه صحنه را “درست” در معرض دید قرار دهید، بهتر است یک صحنه را تا حد ممکن روشن کنید، بدون اینکه نقاط برجسته صحنه از بین برود و تمام آن داده‌ها از بین برود. سپس، در پس پردازش، تصویر را تاریک می‌کنید تا آنطور که می‌خواهید به نظر برسد.

با تیره کردن نوردهی در پس پردازش، شما به طور موثری از ISO کمتر از پایه استفاده می‌کنید. مزایای مشابهی نیز به همراه دارد – کاهش نویز تصویر، رنگ‌های غنی‌تر و دامنه دینامیکی بیشتر. تصاویری که با استفاده از ETTR در معرض دید قرار می‌گیرند، در پس‌پردازش انعطاف‌پذیرتر هستند و تولید عکسی را که در ذهن شما دارید آسان‌تر می‌کند.

به هیستوگرام‌های زیر (از عکس ستون‌های بالای صفحه) نگاه کنید:

اولین هیستوگرام نوردهی “صحیح” برای عکس ستون‌ها است – همه چیز در سطح روشنایی است که من می‌خواهم. هیستوگرام دوم، هر چند، از نوردهی ایده آل است. می‌توان آن را تاریک کرد تا با هیستوگرام در بالا مطابقت داشته باشد و هیچ یک از نقاط برجسته در تصویر کاملا سفید نیست. به این ترتیب، هیستوگرام دوم حاوی جزئیات بیشتری نسبت به اولی است.

۲. مقایسه کیفیت تصویر

البته، ETTR تنها در صورتی مفید است که تأثیرات قابل توجهی روی یک تصویر داشته باشد. مقایسه زیر نمونه‌ای از تفاوت بین نوردهی‌اندازه‌گیری شده با ماتریس و تصویری با جبران نوردهی 1.3+ را نشان می‌دهد که از صحنه‌ای با کنتراست نسبتاً پایین در ISO 100 در D800E عکس می‌گیرد.

اکنون، وقتی نوردهی تصویر دوم را در لایت روم کاهش می‌دهم، عکس‌ها اساساً یکسان به نظر می‌رسند:

با این حال، تصویر دوم حداقل در تئوری جزئیات بیشتری نسبت به تصویر سمت چپ دارد. با تغییرات کنتراست، وضوح و لرزش در لایت روم، تفاوت‌ها در برش زیر قابل مشاهده است:

عکس‌های بالا نشان می‌دهد که چرا این همه بحث و جدل پشت ETTR وجود دارد.  بله، در تصاویر بالا تفاوت‌هایی وجود دارد – برش سمت چپ مطمئناً نویز بیشتر از تصویر سمت راست است – اما این یک برش ۱۰۰٪ است. اگر تصاویر بالا چهار اینچ (۱۰ سانتی‌متر) پهنا روی صفحه نمایش شما داشته باشند، آن‌ها برش‌هایی از یک چاپ با عرض شش فوت (حدود دو متر) هستند.

در واقع، تفاوت بین تصاویر در چاپی که کمتر از دو فوت عرض دارد کاملاً نامرئی است. برای بسیاری از عکاسان، افزایش کیفیت تصویر به سادگی ارزش نوردهی به ETTR را ندارد.

با این حال، تفاوت های  واضحی بین دو نوردهی بالا وجود دارد. عکاسان در وهله اول نگران ثبت داده‌های بهینه هستند و قرار گرفتن در ETTR به طور غیرقابل انکاری باعث بهبود تصویر حاصل می‌شود.  در این صحنه، تنها ۱.۳ EV تفاوت بین نوردهی‌اندازه‌گیری شده و نوردهی ETTR وجود داشت – در صحنه‌هایی که این تفاوت بیشتر است، بهبود شات ETTR نیز آشکارتر خواهد بود. و اگر زمانی چاپ بزرگی داشته باشید یا از دوربین‌های نسل قدیمی استفاده کنید، این تفاوت‌ها بیشتر مرتبط می‌شوند.

۳. عملی کردن آن

سخت‌ترین قسمت در مورد ETTR این است که باید مراقب باشید که از قرار گرفتن بیش از حد به ETTR جلوگیری کنید. خطر این است که شما به طور تصادفی هایلایت‌های یک تصویر را کاملا سفید نشان دهید (که به این معنی است که صفر / داده‌ای وجود ندارد)، حتی اگر قصد دارید نوردهی تیره‌تری بگیرید. و اگرچه بازیابی سایه‌های تیره در پس پردازش نسبتاً آسان است، بازیابی نقاط برجسته کاملاً غیرممکن است. این همان چیزی است که بسیاری از افراد استفاده از ETTR دور می‌کند، که مایه تاسف است. چند راه برای تعیین نوردهی مناسب با ETTR وجود دارد و همچنان از بیرون زدن هایلایت‌ها اجتناب کنید.

یکی از راه‌های انجام این کار این است که هنگام بررسی تصویر در دوربین، به هیستوگرام عکس نگاه کنید. هدف شما گرفتن روشن‌ترین عکس ممکن است که به سمت راست هیستوگرام فشار نیاورد، همانطور که در زیر نشان داده شده است.

متأسفانه، هیستوگرام دوربین شما آنقدر که به نظر می‌رسد دقیق نیست. دوربین‌های فعلی قادر به نشان دادن هیستوگرام RAW یک تصویر نیستند، حتی اگر با فرمت RAW عکاسی کنید (که باید در صورت استفاده از ETTR). در عوض، هیستوگرام بر اساس تصویر JPEG پردازش شده است که در فایل‌های RAW جاسازی شده است. این به این معنی است که اگرچه دوربین ممکن است نشان دهد که نوردهی خود را بیش از حد تحت فشار قرار داده‌اید، به طور بالقوه فضای بیشتری برای بازیابی در پس پردازش وجود دارد.

واقعاً هیچ دلیلی وجود ندارد که شرکت‌های دوربین از اجرای گزینه هیستوگرام RAW، که یکی از ویژگی‌های مورد تقاضا در بین متخصصان منظره و استودیو برای بیش از یک دهه بوده، اجتناب کنند. در این مرحله، واقعاً پوچ است که عکاسان نمی‌توانند هیستوگرام‌های RAW خود را تا زمانی که عکس‌های خود را روی رایانه بارگذاری کنند قضاوت کنند (به مقاله عالی ایلیاه بورگ در مورد حذف تصاویر RAW در مقابل JPEG مراجعه کنید). اولین تولید کننده اصلی دوربین که این کار را درست انجام می‌دهد، در کتاب من احترام زیادی به دست خواهد آورد.

با این حال، اگرچه هیستوگرام تولید شده توسط دوربین کاملاً دقیق نیست، اما به عنوان یک راهنمای مفید برای اینکه نوردهی مناسب ETTR می‌تواند باشد، عمل می‌کند. و همانطور که بعدا توضیح دادم، یک راه (البته دست و پا گیر) برای رفع مشکل هیستوگرام نادرست وجود دارد.

۴. روش اول ETTR

یکی از روش‌های هدف گرفتن یک تصویر ETTR مناسب، گرفتن عکس و سپس تجزیه و تحلیل هیستوگرام آن در دوربین است. اگر هیچ یک از هیستوگرام در مقابل ETTR قرار نگرفت، می‌توانید نوردهی را افزایش دهید. هنگامی که هیستوگرام نشان داد که هایلایت‌های شما سفید شده‌اند، افزایش نوردهی را متوقف کنید و شما خوب هستید.

به جای هیستوگرام، می‌توان از اصطلاحاً “چشمک زدن” برای قضاوت در مورد نوردهی تصویر خود استفاده کرد. با فعال کردن این گزینه، نواحی سفید خالص عکس شما بین رنگ سفید و رنگ دیگر چشمک می‌زند – معمولاً سیاه یا قرمز، اما بستگی به دوربین شما دارد.

چشمک زدن راحت‌تر از هیستوگرام قابل مشاهده است، اما آن‌ها روش محدودتری برای قضاوت در مورد نوردهی شما هستند زیرا فقط یک مقدار را به شما می‌گویند: رنگ سفید. پلک‌ها با ارزش هستند، فقط به‌اندازه هیستوگرام نیستند. به علاوه، درست مانند هیستوگرام‌ها، چشمک زن‌ها بر اساس JPEG هستند که در فایل RAW جاسازی شده است، نه خود داده‌های RAW.

استفاده از JPEG تعبیه شده در یک فایل RAW مطمئناً روش کاملی برای قضاوت در مورد نوردهی نیست، چه از هیستوگرام یا چشمک زن استفاده کنید. با این حال، شاید ساده‌ترین روش ETTR برای پیاده‌سازی باشد، زیرا تقریباً نیازی به کار اضافی ندارد. به علاوه، همچنان به نوردهی بهتر از استفاده کورکورانه از متریکس متر بدون هیچ گونه جبرانی منجر می‌شود.

۵. روش دوم ETTR

روش دیگر کمی پیچیده‌تر است و نیاز به انجام آزمایش دارد. ابتدا حالت نورسنجی خود را به نورسنجی نقطه‌ای تغییر دهید، سپس روشن‌ترین قسمت صحنه را که باید جزئیات را حفظ کند، پیدا کنید. اگر از قبل دوربین خود را تست کنید، میزان جبران نوردهی را می‌دانید و همچنان می‌توانید اطلاعات این ناحیه را در پس پردازش بازیابی کنید. برای مثال، با Nikon D800E خود، می‌توانم نوردهی را حداقل ۲. ۳+ EV بالاتر از توصیه‌ی نقطه‌سنج برای روشن‌ترین قسمت تصویر افزایش دهم.

اگر از این روش استفاده می‌کنید، نیازی به تکیه بر هیستوگرام با دقت کمتر در دوربین خود ندارید، اگرچه این روش به توانایی شخصی شما برای قضاوت در مورد درخشان‌ترین قسمت صحنه اهمیت بیشتری می‌دهد.

اولین قدم این است که بفهمید در مقایسه با توصیه‌های نقطه‌سنج چقدر می‌توانید تصویر خود را روشن‌تر نشان دهید. دوربین را روی حالت دستی و نورسنجی نقطه‌ای قرار دهید. نقطه نورسنجی را روی روشن‌ترین قسمت صحنه بگیرید و نوردهی را که دوربین به شما می‌گوید تنظیم کنید، ثبت کنید. سپس، چندین عکس بگیرید، از +۱/۳ EV تا +۴ EV. تصاویر را در ویرایشگر تصویر خود باز کنید، سپس همه آن‌ها را تاریک کنید تا با نوردهی نقطه‌سنجی مطابقت داشته باشند. جبران نوردهی روشن‌ترین عکسی را که هنوز جزئیات برجسته را حفظ می‌کند، بررسی کنید – با D800E من، جبران نوردهی +۳ بود.

با این حال، برای اینکه کمی فضای تنفس به خود بدهید، نمی‌خواهید مقداری را انتخاب کنید که در حد مجاز است. بهتر است در مورد جبران نوردهی تصمیم بگیرید که ۱/۳- یا ۲/۳- از مقداری است که به تازگی پیدا کرده‌اید. در مورد من، من تصمیم گرفتم که جبران نوردهی +۲. ۳ ایده آل است.

برای استفاده از ETTR از این پس، در حالت دستی با نورسنجی نقطه‌ای، به طور دائم با استفاده از جبرانی که به تازگی پیدا کرده‌اید، عکس بگیرید. عکس خود را با نقطه‌سنج اسکن کنید و به‌طور دستی نوردهی را طوری تنظیم کنید که روشن‌ترین ناحیه را با چیزی که دوربین می‌گوید ۰ EV ارائه کند (زیرا به طور خودکار جبران نوردهی مثبت شما را فاکتور می‌کند). تبریک – تصاویر شما اکنون در ETTR قرار گرفته‌اند.

۶. براکتینگ

صرف نظر از روشی که انتخاب می‌کنید، همیشه ایده خوبی است که صحنه خود را در حالت پرانتز قرار دهید. توصیه می‌کنم یک تصویر بگیرید که ۲/۳ EV بیشتر از نوردهی استاندارد ETTR شما باشد، و تصویری که ۲/۳ EV کمتر باشد. اگر روش دوم ETTR را اجرا می‌کنید (با فرض اینکه جبران “استاندارد” شما مانند من +۲. ۳ EV است) ، تصاویر پرانتزی شما ۱.۷ +، ۲.۳ + و ۳ + EV خواهند بود.

مهم است که نوردهی کمتر از مقدار طبیعی خود داشته باشید، در صورتی که به طور تصادفی بیش از حد به ETTR قرار گرفتید. از سوی دیگر، ممکن است متوجه شوید که نوردهی +۲/۳ EV شما هیچ نقطه برجسته‌ای را از بین نمی‌برد و می‌توانید به جای نوردهی استاندارد ETTR از آن استفاده کنید.

۷. ETTR با صحنه‌های با کنتراست بالا

یک تصور اشتباه رایج این است که ETTR می‌گوید یک عکاس باید همیشه از جبران نوردهی مثبت استفاده کند، به این معنی که عکس به دست آمده از آنچه که ماتریس متر دوربین می‌گوید روشن‌تر است. اغلب، این مورد نیست. برای مثال تصویر زیر را ببینید:

کنتراست فوق‌العاده در این صحنه، ماتریس‌سنج دوربین من را فریب داد و نوردهی بسیار روشن‌تری نسبت به ایده‌آل نشان داد. من این تصویر را با جبران نوردهی -۲/۳ گرفتم، و برخی از هایلایت‌ها هنوز ناپدید شده‌اند (مخصوصاً در امتداد سمت چپ درخت در وسط). با استفاده از ETTR با این تصویر، من در واقع باید در یک توقف کمتر از آنچه ماتریس متر توصیه می‌کند عکس می‌گرفتم.

هرچه کنتراست یک صحنه کمتر باشد، احتمال اینکه دوربین شما نوردهی بسیار تاریک را توصیه کند بیشتر می‌شود – که شامل تمام جزئیات ممکن از نوردهی ETTR نیست. با این حال، با یک صحنه کنتراست مانند تصویر بالا، دوربین شما می‌تواند برعکس عمل کند و نوردهی روشن‌تر از ایده آل را توصیه کند.

۸. UniWB چیست؟

همانطور که در بالا توضیح داده شد، هیستوگرام که در پشت دوربین می‌بینید از نظر فنی دقیق نیست – اغلب، برجسته‌ای که هیستوگرام شما به صورت سفید خالص نشان می‌دهد در واقع می‌تواند در پس پردازش بازیابی شود. اگر نمی‌توانید به هیستوگرام اعتماد کنید، تشخیص اینکه آیا نوردهی ETTR شما ایده آل است تا زمانی که عکس را در رایانه خود باز کنید بسیار دشوارتر می‌شود.

علاوه بر این، دوربین‌های مدرن چندین گزینه «کنترل تصویر» برای عکاسی JPEG (یا «سبک‌های تصویر» برای دوربین‌های کانن) دارند. از آنجایی که هیستوگرام دوربین مبتنی بر پیش‌نمایش JPEG است، هر یک از کنترل‌های تصویر مختلف، هیستوگرام متفاوتی را نشان می‌دهند، حتی زمانی که در حال عکاسی RAW هستید. به علاوه، تنظیم تراز سفیدی شما بر هیستوگرام مشاهده شده نیز تأثیر می‌گذارد، حتی اگر تنظیم تراز سفیدی به صورت مخربی روی فایل RAW تأثیری نداشته باشد. بخش پیچیده این است که هیچ یک از این هیستوگرام‌ها در واقع مشابه هیستوگرام RAW نیستند – هیستوگرام که واقعاً می‌خواهید ببینید.

در تلاش برای رفع این معضل، ایلیا بورگ UniWB یا تعادل سفید وحدت را ایجاد کرد. این تراز سفیدی دیدن یک هیستوگرام دقیق در دوربین را آسان‌تر می‌کند، اما مجموعه‌ای از مشکلات خاص خود را در طول مسیر ایجاد می‌کند. برای به دست آوردن یک هیستوگرام RAW دقیق، تنها گزینه شما این است که یک UniWB را روی دوربین خود بارگذاری کنید و یک منحنی تون کاملاً مسطح را اجرا کنید – به عبارت دیگر تنظیمات بدون هیچ کنتراست.

تنها مشکل UniWB و منحنی تون مسطح این است که تصویر پشت صفحه شما را به طرز وحشتناکی سبز و کاملاً عاری از کنتراست نشان می‌دهند.

این مشکل برای من و بسیاری از عکاسان دیگر مهم است، زیرا تصویر پشت صفحه یک جنبه حیاتی در سبک عکاسی من است. به خصوص زمانی که از مناظر عکاسی می‌کنم، به تصویر روی صفحه دوربین توجه ویژه‌ای می‌کنم و ترکیب‌بندی خود را با توجه به شکل ظاهری اشیا در عکس تنظیم می‌کنم. اگر همه چیز روی صفحه سبز باشد و کنتراست نداشته باشد، تا زمانی که تصویری را در رایانه نبینم نمی‌توانم درباره موفقیت آن قضاوت کنم. اگر روش شما مانند روش من است، استفاده از UniWB و منحنی تون مسطح احتمالا گزینه‌های خوبی برای شما نیستند.

با این حال، اگر می‌خواهید UniWB و منحنی تون مسطح را پیاده‌سازی کنید، به شما هشدار داده شود که دوربین شما علیه شما می‌جنگد. همه تنظیمات JPEG «پس‌زمینه» که معمولاً هیچ تفاوتی ندارند، ناگهان مهم می‌شوند، زیرا بر نحوه نمایش هیستوگرام شما تأثیر می‌گذارند.

برای شروع، باید نمایه کم کنتراست را در دوربین انتخاب کنید. این به معنای استفاده از کنترل تصویر / سبک تصویر “خنثی” (یا “فلت” در برخی از جدیدترین دوربین‌های نیکون) است. سپس، باید کنتراست و اشباع را تا حد ممکن کاهش دهید. شارپنینگ را روی صفر تنظیم کنید، هرگونه تصحیح خودکار را خاموش کنید (مخصوصاً کنترل تصویربرداری)، و فضای رنگی خود را روی AdobeRGB تنظیم کنید.

اگرچه فایل‌های RAW ذاتاً فضای رنگی ندارند، Adobe RGB در نشان دادن هیستوگرام دقیق‌تر بهتر از sRGB است. همچنین، اگر هنوز آن را روشن هستید، آن Active D-Lighting احمقانه را خاموش کنید – نه تنها با هیستوگرام مشکل دارد، بلکه بر نوردهی توصیه شده توسط متر شما نیز تاثیر می‌گذارد (بله، حتی در حالت RAW). تمام حالت‌های جلوه ویژه دیگری که دوربین شما دارد نیز باید مانند همیشه خاموش شوند.

این نکته در وهله اول UniWB است – تنظیم تعادل سفیدی که به طور کاذب بر ظاهر هیستوگرام تأثیر نمی‌گذارد. برای مثال، اگر تراز سفیدی خیلی گرم بود، هیستوگرام حاصل می‌تواند کانال قرمز را در حالی که در واقع حاوی اطلاعات قابل استفاده است، منفجر شده نشان دهد. تراز سفید “خنثی از نوردهی”، Uni WB، اتفاقاً بسیار سبز به نظر می‌رسد.

مجدداً، اگر سازندگان دوربین یک ویژگی ساده هیستوگرام RAW (یا اگر خیلی احمقانه نیست، یک حالت‌اندازه گیری متفاوت برای نوردهی‌های RAW) پیاده‌سازی کنند، برای شروع هیچ یک از این موارد ضروری نخواهد بود. هرچند تا آن روز باید با ابزارهایی که در اختیار داریم کار کنیم. در این مورد، این بدان معناست که تا زمانی که سازندگان دوربین تصمیم به رفع این مشکل غیر ضروری بگیرند، ما با راه‌حل‌های ناشیانه گیر کرده‌ایم.

در همین نکته، اگر فایل UniWB را مختص دوربین خود می‌خواهید، باید آن را به صورت آنلاین از فردی مهربان که برای ایجاد آن وقت گذاشته است، پیدا کنید. اگر یک سازنده دوربین این فایل‌ها را در وب‌سایت‌های خود ارائه کند، خوب است، اما من حدس می‌زنم که این امر می‌تواند اعتراف کند که برخی افراد در وهله اول باید از هیستوگرام‌های RAW استفاده کنند.

برای ثبت، من از Uni WB یا منحنی تون مسطح استفاده نمی‌کنم – در عوض، از یکی از دو روش ETTR دیگر که در بالا توضیح دادم استفاده می‌کنم (به طور کلی روش دو). آن‌ها از نظر علمی دقیق‌ترین راه‌ها برای قرار گرفتن ETTR نیستند، اما حداقل صفحه دوربین من را سبز نمی‌کنند.

۹. چه زمانی باید از ETTR اجتناب کرد

در تئوری، ETTR با هر صحنه ممکن کار می‌کند. همیشه یک “بهترین” نوردهی برای یک تصویر وجود خواهد داشت – نوردهی که تا حد امکان روشن باشد بدون اینکه هیچ یک از نقاط برجسته را از بین ببرد. با این حال، در عمل، این همیشه درست نیست.

اگر با ISO پایه دوربین خود عکاسی نمی‌کنید، ETTR بی فایده است. برای مثال، شما نمی‌خواهید صحنه‌ای را با ISO 1600 بگیرید و سپس نوردهی را یک توقف در لایت روم کاهش دهید – در وهله اول عکاسی از صحنه با ISO 800 خوب است، و احتمال اینکه منفجر شود کمتر است. به هر حال نقاط برجسته در تصویر شما. نویز اضافه شده از ISO 1600 هر گونه مزیتی را که از تیره شدن عکس در پس پردازش به دست می‌آید را از بین می‌برد.

به طور مشابه، ETTR بی‌فایده است اگر ایزو پایه را ترک کنید. به عنوان مثال، یک منظره بادی را در نظر بگیرید. تنظیمات نوردهی‌اندازه‌گیری شده شما می‌تواند f/11، ۱/۲ ثانیه، و ISO 100 (ایزو پایه) باشد، بدون اینکه هیچ‌هایلایتی در معرض خطر دمیدن به رنگ سفید خالص نباشد. این صحنه ممکن است کاندید مناسبی برای افزایش نوردهی شما فراتر از توصیه ماتریس متر به نظر برسد، اما در این مورد کار نمی‌کند.

سرعت شاتر بیشتر، اجسام متحرک را محو می‌کند و دیافراگم بازتر باعث ایجاد عمق میدان بسیار کم می‌شود. بنابراین، برای رسیدن به نوردهی پیشنهادی ETTR، باید ISO خود را افزایش دهید. با این حال، دوباره، نویز افزایش یافته از ISO بالاتر، اثرات تیره شدن نوردهی در لایت روم را از بین می‌برد. در این مورد، بهتر است فقط با نوردهی‌اندازه گیری شده پیش بروید.

اگر زمان زیادی برای گرفتن عکس مورد نظر خود ندارید، پیاده‌سازی ETTR نیز دشوار است. برای مثال، عکاسان حیات‌وحش یا عروسی ممکن است نوردهی «ایمن‌تر» را ترجیح دهند – نوردهی تاریک‌تر از آنچه ETTR توصیه می‌کند، اما احتمال کمتری دارد که نقاط برجسته تصویر را از بین ببرد. گاهی اوقات از این تکنیک خاص به عنوان “در معرض دید چپ” یا “ETTL” یاد می‌شود. اگرچه داشتن جزئیات تا حد امکان در یک عکس خوب است، تفاوت‌های کوچک در وهله اول ارزش این را ندارد که یک تصویر زودگذر را از دست بدهید.

همچنین، اگر JPEG عکاسی می‌کنید، استفاده از ETTR فایده چندانی ندارد. اگرچه می‌توانید کاهش نویز تصویر را مشاهده کنید، اما کاهش نوردهی روشن در لایت روم پتانسیل تغییر رنگ‌های اطراف را دارد. بعلاوه، فایل‌های JPEG در مقایسه با RAW از نظر ماهیت حاوی داده‌های بسیار کمی هستند (فقط ۸ بیتی هستند)، بنابراین استفاده از تکنیکی مانند ETTR در قالب تصویری که قبلاً به خطر افتاده، متناقض است.

همچنین شایان ذکر است که گاهی اوقات می‌توانید در ETTR زیاده روی کنید، حتی اگر هیچ یک از هایلایت‌ها را انجام ندهید. برای مثال، اگر از سوژه‌ای بسیار تاریک عکاسی می‌کنید، تغییرات شدید روشنایی در لایت روم می‌تواند رنگ‌های تصویر را تا حدودی تغییر دهد. با این حال، این تغییرات رنگ معمولاً ناچیز هستند و نباید شما را از استفاده از ETTR منصرف کنند (از آنچه من می‌دانم، این بیشتر به مبدل RAW مربوط می‌شود تا به خود داده‌های تصویر).

۱۰. آیا ارزشش را دارد؟

با قابلیت‌های دامنه دینامیکی شدید سنسورهای مدرن، و همچنین مقدار بسیار کمتر نویز در ISO پایه، ارزش ETTR در جامعه عکاسی مورد بررسی قرار می‌گیرد. از آنجایی که بازیابی سایه‌ها با دوربین‌های مدرن بسیار آسان است، آیا بهتر نیست از نوردهی «ایمن‌تر» استفاده کنید که احتمال کمتری دارد که نقاط برجسته را از بین ببرد؟ در بسیاری از موارد، بله. دیگر مشکلی نیست که یک یا دو مرحله روشنایی تصویر را در مرحله پس از پردازش افزایش دهید، و تعداد کمی از مردم به‌اندازه کافی بزرگ چاپ می‌کنند که به هر حال تفاوت قابل توجهی را متوجه شوند.

با این حال، ما به عنوان عکاس، تلاش می‌کنیم تا تصاویر با بالاترین کیفیت ممکن را بگیریم. ما می‌خواهیم فایل‌های RAW ما تا جایی که می‌توانند حاوی داده‌های بیشتری باشند، و به ما فضای بیشتری برای بازیابی داده‌ها در پس‌پردازش بدهد. اگر شما یک عکاس منظره یا استودیو هستید، به خصوص، باید زمان کافی برای براکت کردن عکس‌های خود در تلاش برای دریافت نوردهی ایده آل ETTR داشته باشید. و اگر زمان لازم برای اجرای ETTR را دارید، چرا این کار را انجام ندهید؟

به عنوان نکته پایانی، شایان ذکر است که برخی از عکاسان ایده ETTR را بیش از حد تصور می‌کنند و ناخودآگاه اهمیت آن را بالاتر از ترکیب‌بندی خود تصویر قرار می‌دهند. نوردهی ETTR می‌تواند ابزار ارزشمندی برای بسیاری از عکاسان باشد، اما مزایای آن تنها زمانی معنادار است که عکس از هر نظر موفق باشد – ترکیب‌بندی، نور، فوکوس بهینه و غیره. من مطمئن هستم که سهم شما از عکاسانی که همیشه ۳ یا بیشتر نوردهی می‌کنند را دیده‌اید (حتی زمانی که نور خیلی صاف است یا چیز جالبی برای عکاسی وجود ندارد)، در نهایت با حافظه زیادی تلف شده و تصاویر بسیار زیادی که حتی بعداً به زحمت با آن‌ها کار می‌کنید، می‌روید.

به این ترتیب، دانستن زمان و نحوه استفاده از ETTR مهم است. اگر عکس خود را تنظیم کرده‌اید و هر چیز دیگری را در تصویر خود بهینه کرده‌اید، ETTR ارزشمند است زیرا به شما امکان می‌دهد تا آخرین کمی از کیفیت تصویر را از یک صحنه فشار دهید. برای بسیاری از عکاسان، این مزیت به تنهایی بیشتر از معایب قرار گرفتن در معرض تکنیک ETTR است.