- سبد خریدتان خالی است.
هیستوگرام تقریباً در هر نرم‌افزار ویرایش تصویر مدرن یافت می‌شود. حدس من این است که اکثر دوربین‌های دیجیتال فعلی، از جمله برخی از دوربین‌های کامپکت، می‌توانند هیستوگرامها را نیز نمایش دهند – برخی حتی به صورت زنده در حالی که با استفاده از صفحه LCD خود عکس می‌گیرید. چنین گنجاندن مداوم نشان می‌دهد که هیستوگرامها بسیار مهم هستند. با این حال، به نظر می‌رسد بسیاری از عکاسان مبتدی نمی‌دانند که چه چیزی را نشان می‌دهند.
هیچ چیز اشتباه یا شرم آور نیست، زیرا هیستوگرام ممکن است در ابتدا پیچیده به نظر برسد. راستش اینطور نیست. در این مقاله برای مبتدیان سعی می‌کنم نحوه درک هیستوگرام را به شما آموزش دهم. امیدواریم تا پایان این آموزش، یاد بگیرید که آنها را “خوانده” کنید و ببینید آیا آنها برای نیازهای عکاسی شما مفید هستند یا خیر.
فهرست مطالب
۱) درک عمومی
هیستوگرام یک نمایش گرافیکی از مقادیر تونال تصویر شما است. به عبارت دیگر، میزان روشنایی خاص موجود در عکس شما را از سیاه (۰٪ روشنایی) تا سفید (۱۰۰٪ روشنایی) نشان می‌دهد. همانطور که در تصویر بالا نشان داده شده است، رنگ‌های تیره در سمت چپ هیستوگرام نمایش داده می‌شوند. همانطور که به سمت راست حرکت می‌کنید، زنگ‌ها روشن‌تر می‌شوند. بخش میانی هیستوگرام نشان دهنده تون‌های میانی است که نه تیره هستند و نه روشن. محور عمودی یک هیستوگرام میزان تن‌های آن سبکی خاص را نشان می‌دهد. هیستوگرام وابسته به نوردهی است، اما تحت تأثیر منحنی تن و سایر تنظیمات نیز قرار می‌گیرد.
۲) برش سایه و برجسته
اگر بخش خاصی از هیستوگرام در حال “لمس کردن” با هر یک از لبه‌ها باشد، نشان دهنده از دست دادن جزئیات است که به آن برش نیز می‌گویند. اگر نمودار سمت راست هیستوگرام را لمس کند، برش برجسته (مناطقی که کاملا سفید هستند و جزئیات وجود ندارد) رخ می‌دهد. اگر نمودار سمت چپ هیستوگرام را لمس کند، برش سایه (مناطق کاملاً سیاه و فاقد جزئیات) اتفاق می‌افتد. هر یک از موارد را می‌توان با تغییر تنظیمات نوردهی برطرف کرد. با این حال، باید به یاد داشته باشید که همه چیز به صحنه بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر در تصویر شما خورشید وجود داشته باشد، طبیعی است که آنقدر روشن باشد – در واقع کاملاً سفید – که برش برجسته رخ می‌دهد.
مقاله سری Mastering Lightroom «نحوه استفاده از پنل پایه» را بخوانید تا نحوه رفع خطاهای نوردهی با فایل‌های RAW را بیاموزید. اگر می‌خواهید ببینید که آیا هنگام عکاسی بریده‌ای وجود دارد یا خیر، در حین بازبینی تصاویر، هیستوگرام را در دوربین خود وارد کنید. هر دوربین متفاوت است – برای مثال دوربین‌های نیکون معمولاً از شما می‌خواهند که کلیدهای ناوبری را چند بار در حالت بازبینی فشار دهید تا تنظیمات صحیح انجام شود. بسیاری از دوربین‌های DSLR کنونی دارای هیستوگرام زنده هستند که به صحنه در زمان واقعی واکنش نشان می‌دهند. برای درگیر کردن هیستوگرام زنده، باید به جای منظره یاب نوری (حالت نمایش زنده) از صفحه LCD دوربین خود برای عکاسی استفاده کنید.
اگر متوجه هر گونه برجسته یا برش سایه شدید، نوردهی خود را مطابق با آن تغییر دهید: برای ذخیره جزئیات سایه، با شماره گیری مقدار جبران نوردهی مثبت (به عنوان مثال ۰. ۳+ یا ۰. ۷+) تصاویر را روشن‌تر کنید. برای صرفه جویی در جزئیات برجسته، با شماره گیری مقدار جبران نوردهی منفی (مثلاً ۰. ۳- یا ۰. ۷-) تصاویر را تیره‌تر کنید. جبران نوردهی معمولاً با استفاده از دکمه “+/-” روی دوربین شما تنظیم می‌شود. اگر ترجیح می‌دهید با تنظیمات دستی عکس بگیرید، فقط ISO، دیافراگم یا سرعت شاتر را متناسب با آن تغییر دهید. این مقاله را بخوانید تا با هر یک از این سه تنظیمات نوردهی آشنا شوید.
۳) کانال‌های رنگی
هیستوگرامها معمولا اطلاعات سه رنگ اصلی – قرمز، سبز و آبی – را نمایش می‌دهند و به عنوان هیستوگرام RGB شناخته می‌شوند. هیستوگرام نشان داده شده در بالا چنین است. متوجه خواهید شد که از چندین نمودار تشکیل شده است که با رنگ‌های مختلف مشخص شده‌اند. سه تا از این نمودارها کانال‌های رنگی قرمز، سبز و آبی را بر این اساس نشان می‌دهند. نمودار خاکستری محل همپوشانی هر سه کانال را نشان می‌دهد. زرد، فیروزه‌ای و سرخابی در جایی که دو کانال با هم همپوشانی دارند ظاهر می‌شوند.
۴) هیستوگرام و نوردهی
برخی به دیدن هیستوگرامها به عنوان نمایش‌های گرافیکی نوردهی عادت دارند. بنابراین تعداد کمی از عکاسان به ارزیابی نوردهی تنها بر اساس هیستوگرام عادت دارند و آنها را به عنوان “خوب” یا “بد” بیان می‌کنند. معمولاً یک هیستوگرام “خوب” بیشتر صداها را در قسمت میانی نمودار ارائه می‌کند و در لبه‌های انتهایی هیچ یا تعداد کمی از صداها یافت می‌شود.
یک هیستوگرام «بد» در لبه‌های نمودار دارای رنگ‌هایی است که اساساً به معنای نوردهی کم تا نقطه از دست دادن جزئیات سایه (بریده شدن سایه)، یا نوردهی بیش از حد به نقطه از بین رفتن جزئیات برجسته (برش برجسته) یا حتی است. هر دو در یک تصویر واحد اگر با چنین رویکردی موافق باشیم، هیستوگرام نشان‌داده‌شده در بالای این مقاله تصویری را نشان می‌دهد که تا حدودی کم نوردهی شده است (تنها کمی به سمت چپ جابه‌جا می‌شوند)، اما اکثرا خوب است.
بیایید با بررسی عکس زیر ببینیم که آیا چنین نظریه‌ای درست است یا خیر. من از لایت روم برای پردازش سه نسخه مجازی مختلف از آن استفاده کردم.
۴.۱) نوردهی کم
کپی اول یک عکس کم نوردهی (خیلی تاریک) را نشان می‌دهد. همانطور که می‌بینید، بیشتر تصویر فاقد هر نوع جزئیات روشن است. هیستوگرام به وضوح یک جابجایی قوی به سمت چپ را نشان می‌دهد که بیشتر تن ها در محدوده سایه قرار دارند و برخی حتی بریده شده (کاملاً سیاه) هستند.
۴.۲) نوردهی بیش از حد
تصویر زیر بیش از حد نوردهی شده است. بسیاری از تن ها بسیار روشن هستند و اساساً هیچ رنگ تیره تری وجود ندارد. بخش بزرگی از تصویر منفجر شده است (کاملا سفید) و هیچ جزئیاتی در آن دیده نمی‌شود. همانطور که می‌بینید، هیستوگرام تأیید می‌کند که تصویر بسیار روشن است – به شدت به سمت راست منتقل شده است.
آیا می‌توانید مقدار کمی از Midtones نمایش داده شده در هیستوگرام را ببینید؟ آنها نمایانگر کت من هستند که در زندگی واقعی مشکی است. رنگ‌های کت من باید در سمت چپ هیستوگرام به عنوان “سایه” در یک تصویر با نوردهی خوب نشان داده شود. بیایید با نگاه کردن به تصویر زیر ببینیم که آیا این درست است یا خیر. این به درستی در معرض دید قرار می‌گیرد و دارای توزیع تن بسیار گسترده‌تری است که اکثر آنها در بخش “midtone” هیستوگرام یافت می‌شوند.
۴.۳) قرار گرفتن در معرض صحیح
بیایید هیستوگرام آن تصویر آخر را تحلیل کنیم. همانطور که می‌بینید، به ندرت در سمت چپ هیستوگرام، جایی که رنگ سیاه نشان داده می‌شود، هیچ صدایی وجود ندارد، به این معنی که هیچ جزئیاتی در سایه‌ها گم نمی‌شود. سپس می‌بینیم که سنبله دارد – همانطور که قبلاً ذکر شد، این بخش از هیستوگرام رنگ‌های کت مشکی من را نشان می‌دهد. به‌اندازه کافی تاریک است، اما هنوز جزئیات کافی دارد.
توجه داشته باشید که سنبله با کانال آبی به پایان می‌رسد – این نشان دهنده تن‌های روسری من است. با حرکت به سمت چپ، شاهد کاهش میزان رنگ‌های روشن‌تر از کت من هستیم. واضح است که اگر عکس را بررسی کنیم، کم و بیش تیره‌ترین عنصر عکس است (همراه با چرم تقلبی فاصله یاب کیف ۴AM). هر بخش دیگری از تصویر به طور قابل توجهی سبک‌تر است.
سپس می‌بینیم که هیستوگرام ما دوباره به سرعت بالا می‌رود. این مقادیر نشان‌دهنده پس‌زمینه است که نسبتاً روشن است و بیشترین بخش این عکس خاص را به خود اختصاص می‌دهد. هیستوگرام این را تایید می‌کند. به تدریج، با روشن‌تر شدن تنها، مقدار آنها کاهش می‌یابد – اینجاست که اطلاعاتی در مورد روشنایی صورت و آسمان من نشان داده می‌شود.
هر دو این مناطق کوچک هستند، اما به طور قابل توجهی سبک‌تر از پس زمینه هستند. در نهایت، ما به مقدار کمی از برجسته‌ها پایان می‌دهیم. ما می‌توانیم آنها را در روشن‌ترین نقاط آسمان و همچنین دوربینی که در دست دارم پیدا کنیم.
۵) آیا باید نوردهی را با استفاده از هیستوگرام تنظیم کنید؟
بر اساس این نمونه ها، یک هیستوگرام “خوب” – هیستوگرام با بیشترین تن ها در قسمت میانی ذخیره شده است – در واقع نوردهی صحیح را نشان می دهد. آیا این بدان معناست که هیستوگرام واقعاً می تواند برای قضاوت در مورد نوردهی استفاده شود؟ نه کاملا. بیایید یک مثال دیگر را با هیستوگرام کاملاً متفاوت با نمونه “خوب” که قبلا نشان داده شد، بررسی کنیم. این یک عکس محصول از چند گوشواره است.
همانطور که می بینید، هیستوگرام به شدت به سمت سمت راست جایی که تون های روشن نشان داده می شوند، جابجا شده است. اگر بخواهید نوردهی این عکس خاص را تنها بر اساس هیستوگرام قضاوت کنید، احتمالاً می‌گویید که به میزان قابل توجهی بیش از حد نوردهی شده است. به ندرت هیچ نشانه ای از تون های میانی وجود دارد، چه رسد به سایه ها. با این حال، آیا می گویید که تصویر بالا به درستی در معرض دید نیست؟ اگر تنظیمات نوردهی خود را تغییر دهم و هیستوگرام “خوب” را هدف قرار دهم، این عکس بسیار تاریک خواهد بود.
پس می توان یک نتیجه ساده گرفت: هیستوگرام لزوما برای ارزیابی نوردهی شما خوب نیست. “صحت” آن به عوامل زیادی بستگی دارد، که آخرین آنها بینایی شما و همچنین صحنه ای است که از آن عکس می گیرید. هیستوگرام صرفاً میزان تن از سطوح مختلف روشنایی تصویر را به شما نشان می دهد و نه بیشتر. می‌توان از آن برای کشف اینکه آیا جزئیات برجسته یا سایه‌ای را در تنظیمات نوردهی خاص برش داده‌اید استفاده کرد. می‌توانید از آن به‌عنوان راهنما برای جلوگیری از از دست دادن جزئیات در هنگام عکس‌برداری استفاده کنید، و اینجاست که هیستوگرام برتر است. تا زمانی که این را در ذهن داشته باشید، به طور کلی، هیستوگرام “خوب” یا “بد” وجود ندارد.
۶) کلمات پایانی
برخی از عکاسان عادت داشتند پس از هر عکس به هیستوگرام پشت صفحه نمایش LCD دوربین خود نگاه کنند – بیشتر برای بررسی اینکه آیا در لبه های شدید رنگ وجود دارد که نشان دهنده از بین رفتن جزئیات در مناطق تاریک یا روشن باشد. با این حال، به نظر می رسد که من هرگز زمان کافی برای انجام آن را خودم پیدا نمی کنم. اگر از هیستوگرام استفاده می کنید، شما را حرفه ای تر نمی کند، اما یادگیری نحوه خواندن آن گاهی اوقات ارزشمند است.
امیدواریم این مقاله به شما کمک کند تا بفهمید هیستوگرام ها چه چیزی را نشان می دهند و چگونه آنها را بخوانید. شاید با گذشت زمان یاد بگیرید که از آنها استفاده کنید. و اگر احساس می کنید که ممکن است این یک قدم غیر ضروری برای شما باشد، هیچ ایرادی هم در آن وجود ندارد.
