• ۱۴۰۱/۱۰/۲۸
• نکات عکاسی
• حمیدرضا درهمی
• ۰

ISO یکی از سه رکن عکاسی است (دو مورد دیگر سرعت شاتر و دیافراگم) است و تأثیر زیادی روی تصاویر شما دارد. ISO دوربین چه تاثیری بر تصاویر شما دارد؟ در این مقاله، ISO را برای مبتدیان معرفی می‌کنیم و نحوه استفاده موثر از آن را برای بهترین نتایج ممکن توضیح می‌دهیم.

ISO چیست؟

در اصطلاح بسیار ابتدایی، ISO صرفاً یک تنظیم دوربین است که یک عکس را روشن یا تیره می‌کند. با افزایش تعداد ISO، عکس‌های شما به تدریج روشن‌تر می‌شوند. به همین دلیل، ISO می‌تواند به شما کمک کند در محیط‌های تاریک‌تر عکس بگیرید یا در مورد تنظیمات دیافراگم و سرعت شاتر انعطاف‌پذیرتر باشید.

با این حال، افزایش ISO شما عواقبی دارد. عکسی که با ISO بسیار بالا گرفته می‌شود، دانه‌های زیادی را نشان می‌دهد که به عنوان نویز نیز شناخته می‌شود، و ممکن است قابل استفاده نباشد.

بنابراین، روشن کردن یک عکس از طریق ISO همیشه یک معامله است. فقط زمانی باید ISO خود را افزایش دهید که نتوانید عکس را از طریق سرعت شاتر یا دیافراگم روشن کنید (به عنوان مثال، اگر استفاده از سرعت شاتر بیشتر باعث تار شدن سوژه شما شود).

معنی ISO چیست؟

مخفف ISO مخفف “سازمان بین المللی استانداردسازی” است. با این حال، ISO دوربین مستقیماً به سازمانی که استانداردهای مختلف فناوری و محصول را ایجاد می‌کند، اشاره نمی‌کند. از زمانی که دو استاندارد فیلم به نام‌های ASA و DIN در سال 1974 با استانداردهای ISO ترکیب شدند (که بعداً برای عکاسی فیلم و دیجیتال تجدید نظر شد)، از آن نقطه به بعد به عنوان یک کلمه “ISO” نامیده می‌شوند.

اگرچه ISO در ابتدا فقط حساسیت فیلم را تعریف می‌کرد، اما بعداً توسط سازندگان دوربین‌های دیجیتال با هدف حفظ سطوح روشنایی مشابه فیلم مورد استفاده قرار گرفت.

مقادیر مشترک ISO

هر دوربین دارای محدوده متفاوتی از مقادیر ISO است (که گاهی اوقات سرعت ISO نامیده می‌شود) که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. یک مجموعه رایج به شرح زیر است:

• ISO 100 (ایزو پایین)
• ISO 200
• ISO 400
• ISO 800
• ISO 1600
• ISO 3200
• ISO 6400 (ایزو بالا)

خیلی ساده، وقتی سرعت ISO خود را دو برابر می‌کنید، روشنایی عکس را دو برابر می‌کنید. بنابراین، یک عکس در ISO 400 دو برابر روشن‌تر از ISO 200 خواهد بود که دو برابر روشن‌تر از ISO 100 خواهد بود.

Base ISO چیست؟

پایین‌ترین ISO بومی دوربین شما “ایزو پایه” شما است. این یک تنظیم بسیار مهم است، زیرا به شما این امکان را می‌دهد که بالاترین کیفیت تصویر را تولید کنید و دید نویز را تا حد امکان به حداقل می‌رساند. برخی از دوربین‌های DSLR قدیمی و تعدادی از دوربین‌های مدرن مانند Fuji X-T2 دارای ISO پایه 200 هستند، در حالی که اکثر دوربین‌های دیجیتال مدرن دارای ISO پایه 100 هستند. بالاترین کیفیت تصویر با این حال، انجام این کار همیشه امکان پذیر نیست، به خصوص زمانی که در شرایط کم نور کار می‌کنید.

یادداشت جانبی:
برخی از دوربین‌ها مقادیر “HI” و “LO” را برای ISO افزایش داده‌اند که ممکن است فراتر از محدوده اصلی آن‌ها باشد. با این حال، اینها کاملا شبیه‌سازی شده‌اند و کیفیت تصویر شما را پایین می‌آورند. توصیه می‌کنیم از آن‌ها اجتناب کنید.

دید نویز کم در مقابل ISO بالا

برای مثالی از دو عکس گرفته شده با مقادیر مختلف ISO، به مقایسه زیر نگاهی بیندازید. به میزان نویز (رنگ‌های دانه دار و لکه دار) در تصاویر توجه کنید:

تفاوت واضح است – تصویر در ISO 3200 نویز بسیار بیشتری نسبت به تصویر ISO 200 دارد (که من در عوض با سرعت شاتر طولانی روشن کردم) . به همین دلیل است که باید در صورت امکان از ISOهای بالا اجتناب کنید، مگر اینکه شرایط شما را مجبور به استفاده از آن‌ها کند.

نحوه تغییر ISO

تغییر ISO از دوربینی به دوربین دیگر متفاوت است. در اینجا چند روش متداول برای تغییر ISO آورده شده است:

• برای شروع، حالتی را وارد کنید که به شما امکان می‌دهد ISO را خودتان انتخاب کنید. از حالت خودکار خارج شوید و به دستی، اولویت شاتر، اولویت دیافراگم یا برنامه بروید (ما تمایل داریم اولویت دیافراگم یا دستی را ترجیح دهیم).
• برای دوربین‌های DSLR سطح پایه و دوربین‌های بدون آینه، احتمالاً باید یک منو (احتمالاً «منوی سریع» ) باز کنید و بخش ISO را پیدا کنید. مقدار مورد نظر خود را انتخاب کنید یا آن را روی Auto تنظیم کنید.
• برای دوربین‌های سطح بالاتر، ممکن است یک دکمه اختصاصی “ISO” روی دوربین وجود داشته باشد. هنگام چرخاندن یکی از چرخ‌ها آن را فشار دهید تا تنظیم ISO خود را تغییر دهید. اگر دکمه‌ای با عنوان “ISO” را نمی‌بینید، همچنان ممکن است دوربین شما به شما اجازه دهد که یکی را برای انجام این کار برنامه ریزی کند.
• دوربین‌های دیگر ممکن است یک چرخ اختصاصی داشته باشند که تنظیمات ISO مختلف آن مشخص شده است. این کار را حتی آسان‌تر می‌کند.

اگر هنوز مطمئن نیستید دفترچه راهنمای دوربین خود را بررسی کنید. با این حال، ارزش این را دارد که با نحوه تغییر سریع تنظیمات ISO خود بسیار آشنا باشید، زیرا این چیزی است که احتمالاً اغلب آن را تنظیم خواهید کرد، به خصوص اگر در شرایط کم نور بدون سه پایه یا فلاش عکاسی کنید.

از چه ISO دوربینی باید استفاده کنید؟

بسیاری از عکاسان اصول ISO را می‌دانند، اما مطمئن نیستند که کدام مقدار ISO را در این زمینه انتخاب کنند. در عمل، دلیلی وجود دارد که چرا دوربین شما چنین طیف وسیعی از تنظیمات ISO را مجاز می‌کند: موقعیت‌های مختلف ایزوهای متفاوتی را می‌طلبد. در زیر، برخی از سناریوهای رایجی که ممکن است با آن‌ها روبرو شوید را پوشش خواهیم داد.

چه زمانی باید از ISO پایین استفاده کرد

همانطور که در بالا توضیح داده شد، همیشه باید سعی کنید هر زمان که می‌توانید به کمترین ISO (ایزو پایه) دوربین خود که معمولاً ISO 100 یا 200 است، پایبند باشید. اگر نور زیادی وجود دارد، می‌توانید از ISO پایین استفاده کنید و تا حد امکان ظاهر نویز را به حداقل برسانید.

حتی در محیط‌های کم نور یا تاریک، هنوز هم ممکن است بتوانید از ISO پایین استفاده کنید. به عنوان مثال، اگر دوربین خود را روی سه پایه نصب کرده‌اید یا کاملاً ثابت روی میز نشسته‌اید. در این صورت، می‌توانید با خیال راحت از ISO پایین استفاده کنید و عکس خود را با سرعت شاتر طولانی روشن کنید، زیرا لرزش دوربین را معرفی نمی‌کنید. با این حال، به خاطر داشته باشید که اگر دوربین شما از سرعت شاتر طولانی استفاده کند، هر چیزی که در حال حرکت باشد شبیه یک روح خواهد بود:

البته شوخی کردم! این برادرزاده دوست داشتنی من است که موضوع آزمایش نوردهی طولانی من است. من دوربین را روی کمترین ISO تنظیم کردم تا جزئیات را حفظ کند، که برای ثبت یک عکس روشن به‌اندازه کافی به سرعت شاتر طولانی پنج ثانیه نیاز داشت. برادرزاده‌ام ساکت نشست، در حالی که دوستم برای لحظه‌ای کوتاه وارد خانه شد تا روح را معرفی کند.

زمان استفاده از ISO بالا

اگرچه استفاده از ایزوهای پایین ایده‌آل است، اما در وهله اول برای گرفتن یک عکس خوب، ایزوی بالا ضروری است. دلیل ساده این است که شما اغلب در حال مبارزه با تاری حرکت هستید و باید بین یک عکس شارپ با ISO بالا یا یک عکس تار با ISO پایین یکی را انتخاب کنید. به تصویر زیر دقت کنید:

من این اسکیمرهای سیاه را با سرعت 1/2000 ثانیه و ISO 800 گرفتم. در اینجا، دوربین من به 1/2000 ثانیه نیاز داشت تا پرندگان را در حین پرواز کاملاً منجمد کند. اگر به جای آن ISO 100 را روی دوربینم تنظیم می‌کردم چه اتفاقی می‌افتاد؟ برای گرفتن یک عکس روشن به سرعت شاتر 1/250 ثانیه نیاز داشتم. در آن تنظیمات، از آنجایی که پرندگان بسیار سریع حرکت می‌کردند، تاری حرکتی ناخواسته زیادی در تصویر وجود داشت. خلاصه عکسو خراب میکردم.

نکته اصلی این است که زمانی که نور کافی برای دوربین برای گرفتن عکس واضح و روشن وجود ندارد، باید ISO را افزایش دهید. وقتی در داخل خانه بدون فلاش عکس‌های دستی می‌گیرم، همیشه ISO خود را روی عدد بالاتری تنظیم می‌کنم تا لحظه را بدون ایجاد تاری ثبت کنم. یا، هنگام عکاسی از اقدامات فوق سریع مانند تصویر پرنده بالا، افزایش ISO شما اغلب ضروری است.

در اکثر دوربین‌ها، تنظیمی برای ISO خودکار وجود دارد که در محیط‌های کم نور عالی عمل می‌کند. زیبایی این تنظیم این است که حداکثر ISO را که مایل به استفاده از آن هستید وارد می‌کنید تا دوربین از این حد عبور نکند. شخصاً، اگر بخواهم میزان نویز یک عکس را محدود کنم، حداکثر ISO خود را روی چیزی مانند ISO 800، 1600 یا 3200 تنظیم می‌کنم. نقطه ضعف این است که دوربین در صورت رسیدن به این ISO، شروع به استفاده از سرعت‌های شاتر به تدریج بیشتر می‌کند. محدودیت‌ها، که منجر به تاری حرکت بیشتر می‌شود. همه چیز یک معامله است!

به حداقل رساندن نویز و به حداکثر رساندن کیفیت تصویر

برخی از عکاسان فکر می‌کنند که بهترین راه برای ثبت تصاویر با کیفیت بالا استفاده از ایزو پایه 100٪ مواقع است. با این حال، همانطور که در بالا نشان داده شد، این به سادگی درست نیست. گاهی اوقات، زمانی که چاره‌ای جز استفاده از ISO بالاتر ندارید، در محیط‌های تاریک قرار می‌گیرید.

فقط زمانی باید از ISO پایه استفاده کنید که نور کافی برای این کار وجود داشته باشد. سعی نکنید ISO 100 را در یک محیط تاریک اعمال کنید، در غیر این صورت عکس‌های شما بسیار تاریک خواهند شد. به طور مشابه، اگر از سرعت شاتر سریع برای گرفتن عکس استفاده می‌کنید، اساساً مانند عکس گرفتن در یک محیط تاریک است (زیرا مدت زمانی که سنسور دوربین شما قادر به گرفتن نور است را به شدت محدود می‌کنید) . بنابراین، برای انواع خاصی از عکاسی ورزشی و اکشن، یک ISO بالا ممکن است تنها گزینه شما باشد.

برای به حداکثر رساندن کیفیت تصویر خود، در اینجا چهار مرحله را باید دنبال کنید:

1. تنظیم دیافراگم را انتخاب کنید که عمق میدان مورد نظر شما را فراهم می‌کند.
2. ISO خود را روی مقدار پایه آن تنظیم کنید و سرعت شاتر خود را روی هر تنظیمی که نوردهی مناسب را فراهم می‌کند قرار دهید.
3. اگر سوژه شما تار است، ISO خود را به تدریج بالا ببرید و از سرعت شاتر سریع‌تر استفاده کنید تا زمانی که تاری حرکت ناپدید شود.
4. اگر ISO شما خیلی بالا می‌رود و همچنان توانایی استفاده از دیافراگم بازتر را دارید، آن را باز کنید تا ISO به سطح قابل کنترل‌تری برسد، حتی اگر به این معنی باشد که مقداری از عمق میدان مورد نظر خود را قربانی کنید.

این تمام چیزی است که لازم است! اگر این مراحل را دنبال کنید، هر بار حداکثر کیفیت تصویر را ثبت خواهید کرد. تعادل ایده آل بین نویز، تاری حرکت و عمق میدان را خواهید یافت.

افسانه‌ها و باورهای غلط رایج ISO

ISO افسانه‌های زیادی در مورد آن دارد، از جمله برخی که شنیدن آن‌ها بسیار رایج است. در این بخش، ما به سرعت به برخی از این نگرانی‌ها می‌پردازیم تا در آینده در مورد این موضوع گمراه نشوید.

نتیجه

اگر سوال، نظر یا بازخوردی دارید، لطفاً آن را در بخش نظرات زیر مطرح کنید.